20 Şubat 2017 Pazartesi

İlham Kedisinin Günlüğü ' nden Apartman Sohbetleri :)


  İlham Kedisinin Günlüğü' nün yazarı tatlış mı tatlış bir insandır, onun paylaşımlarında da bu tatlışlığı gördüm ve katılmak istedim. 😇 Şimdi sizlere katılmak istediğim paylaşımdan İlham kedisi ne yorumda bulunmuş ondan bahsetmek istiyorum.

'' Bi insan yedisinde ne ise yetmişinde de odur denir ya, hakikaten de öyle bence. Ben çocukken de kendi dünyası olan ve o dünyada mutlu mesut yaşayan bir kızdım. Büyüdüm ve yine aynı motivasyonda hayatımı yaşıyorum. Çocukken yaşadığım dünyadan taşındım tabii ama, şimdiki de bir çoklarının yaşadığı dünyaya göre daha keyifli, daha kendi halinde ve itiraf etmek gerekirse daha yaşanılası.'' 

  İlham Kedisi'nin yorumlarını okuyunca ben de kendimi onda buldum, işin aslı sanıyorum birçoğumuz çocukluğumuzu kendi kendimizeyken bir şekilde eğlenicek bir şey bularak, aslında tüm yaratıcılığımızı kullandığımız anlarımızla geçirdik ya da geçirmeye çalıştık. Çocukluk bu, en güzel zaman, aramızdan kimileri kötü hatırlasa da geçen zamanı, orada küçük benliğimizi bıraktığımızı düşünüyor olabilir ama saçmalamayalım!! O çocuk hala bizimle ve hayatı bir oyun haline getirmek, mutlu olmak için çıldırıyor! 🙆🙆😊 
  Belki de bu çocuk yanımdır bu paylaşıma katılma sebebim kim bilir ve katılmak isteyen herkesi  →buraya bekliyoruz. 


Vee şimdi bu paylaşımın içeriğine geldik. Burada sorular olacak şu şekilde.  Ben bu sorulardan birkaçını cevaplayacağım. Herkes katılabilir bu paylaşıma şimdiden herkese iyi okumalar!! :)



1.     Nasıl bir apartmanda büyüdün?

2.     Çocukluk eğlencen neydi?

3.     Yedi yaş pantolonunu bulsak cebinden ne çıkardı?

4.     Çocukluk kahramanın kimdir?

5.     Gereksiz bir yeteneğin var mı?



1. Sekiz katlı iki apartmanın yapışık olduğu bir yerdeydi dairemiz. Di diyorum sanki burada oturmuyormuşum gibi 😃 Evet hala aynı yerde yaşıyorum fakat o çocukluk arkadaşlarımın çoğu başka yerlerde hatta şöyle bahsedeyim; ilk zamanlar birkaç arkadaşım vardı az kişi olduğumuz için oyun oynayamıyorduk daha sonra taşınan bir aile ile yeni bir arkadaş edindik ve o arkadaşımın kuzenleri de dahil olduklarında daha da arttık ve deli gibi sokaktaydık, oynamadığımız oyun kalmamıştır herhalde. Hatta bir gün hatırlıyorum hala kafamda o gün nasıl böyle bir şey olduğuna karşın şüphelerim devam etmekte 😃 Olan şey şu, yine ben dışarı çıkmıştım oyun oynamaya ve sabah saati, hava kapalıydı, biz oyuna öyle bir dalmışız ki annem balkondan bana akşam yemeği için seslenmişti !😮    İşte o zaman, zamanın göreliliğini anlamış olmalıyım. 😜


2. Çocukluk eğlencem sanırım kimse yokken aynanın karşısında müzik eşliğinde dans etmekti.
Bu da sanırım değişmeyen şeylerden biri bende 😃 çünkü hala sıkıldığım da ihtiyaç duyduğumda kulaklıkları takıp dans etmeyi seviyorum.

3. Yedi yaş pantolonumu bulsak cebinden ne çıkar? sorusunu okur okumaz gözüme hemen şu şıpsevdi sakızlar varya direkt o geldi gözümün önüne hakikaten. 😁

4.Çocukluk kahramanım üzerine düşündüm ama pek bişey çıkmadı :D Gördüğüm şeylerin belli başlı özelliklerini beğenirdim, birinin saçını birinin savaşçı kişiliğini gibi... ha bak savaşçı kişilik diyince, Zeyna geldi gözümün önüne beğenirdim kendilerini 😃

5. Hahah bunu ablam okursa çok gülecek 😃 Gereksiz bir yeteneğim var evet, küçüklüğümden beri ablam bunu yapmaya çalışıp yapamazdı, ben yapardım. Göbeğimi dalga gibi oynatmak gerçekten gereksiz bir yetenek. 😃













4 yorum:

  1. Başka bir gereksiz yetenek bulmalısın, dansçı kişiliğine saygısızlık etme :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yorumun için teşekkür ederim Mahmut, üzerinde duracağım ☺☺

      Sil
  2. Yaaa Tuğçeeee iyi ki yazdın:)) Gereksiz yeteneğe çok güldüm ya! Ama bir önceki yoruma katılıyorum. Dans ile arandaki tutkuyu düşünürsek bu bir gereklilik sayılabilir.
    Bi de hala aynı apartmanda olman efsane güzel bişey bence ve kıskandım.
    Arada daha canının çektiği sorular olursa, tutma kendini yine yaz :) Hatta bi ara da sen sor ben yazayım. Öpüyorum kocaman!

    YanıtlaSil
  3. Haha 🙏😙😙 Anlaştık tamamdır :)) ☺

    YanıtlaSil