Karanfilin kokusu yayıldığında yağmurun nemi ile sisleşen hava ürpertirken tüyleri..
uçurum belkide kimsenin aklına gelmemişti. Ucunda bile olsak.
Belki biz çoktan uçurumdan düşüp, karanfil kokusuyla sarhoşken, unutmusuz herbişeyi.
Sonra vicdan gelmiş karanfilin yanına..oturmuş usul usul bakışmışlar inceden.
Sessiz kalmışlar...öylesine..
Damlalar yetmemiş süzülen. yağmurlar alıp götürmüş düşünceleri..
Yumuşak bir baş eğiş başlamış karanfilde.
Karanfil hiç böyle olmamış.
Ama karanfil şimdilerde daha kırmızı,daha kokulu devam etmiş bir sap karanfil olmaya..
Bir sap kırmızı karanfil olmaya..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder